Escape from Alcatraz

En nu ging ik dan echt vandaag naar Alcatraz! Wat een bijzondere plek is dat zeg! Echt heel indrukwekkend. Het eiland heeft 3 functies gehad. Het is eerst een militaire gevangenis geweest, daarna een Federal Penitentiary en eind jaren 60 was het eiland van een stel Indianen die het als hun beloofde land beschouwden.

Het bekends is het eiland om de tijd dat het een gevangenis was. Van 1934 tot 1963 zaten er de zwaarste criminelen van heel Amerika opgesloten. De bekendste is wel Al Capone die van 1934 tot 1939 in Alcatraz zat. In 1963 gingen de deuren dicht omdat het te duur was om de gevangenis te onderhouden. Nu is het een State Park en wordt het terrein onderhouden zodat bezoekers er naar binnen kunnen.

Veel van de gebouwen zijn oud en vervallen. Sommige staan er dan ook al sinds het eind van de 19e eeuw zonder al te veel onderhoud. Het eiland is maar 1.25 mijl van de stad vandaag, maar door de sterke stroming en het koude water was iedere ontsnappingspoging onmogelijk. Twee pogingen zijn bijna gelukt. Eentje was een bloederige aangelegenheid met 5 doden, de tweede is de ontsnapping uit de Clint Eastwood film: Escape from Alcatraz. De cellen van de mannen die probeerden te ontsnappen zijn nog steeds in de staat zoals zij ze achtergelaten hadden: met gat en al. Dat ze ontsnapt zijn is duidelijk, maar het is nooit boven water gekomen of ze het ook echt overleefd hebben. Nadat ze uit de gevangenis ontsnapt waren is er nooit meer iets van hen vernomen. De meeste mensen denken dat ze verdronken zijn in het ijskoude water.

Het 'gevoel' van het eiland is niet te bevatten in foto's of met een verhaaltje. Daarvoor moet je er toch echt naar toe om het zelf mee te maken. Ik heb in totaal 3 verhalen aangehoord. De eerste was de audiotour die bij de prijs van het kaartje inbegrepen zat. De tweede was het verhaal van Al Capone en hoe hij in Alcatraz belandde en wat hij daarna gedaan heeft. En tot mijn grote geluk liep ik midden in een tour van een park ranger die vergezeld was door een oud-cipier van de gevangenis. Die had vooral bij de isolatiecellen (d-block) gewerkt met de gevaarlijkste criminelen en zijn verhalen waren echt geweldig. Nou komt dat niet zo snel voor dat je een oud-cipier tegenkomt maar dit weekend is er een reunion van oud-cipiers en oud-gevangenen en vanwege die gelegenheid was hij er dus. Door die verhalen kwam de plek echt tot leven en kreeg je beetje een idee van hoe het nou echt was. Hij deed zelfs de celdeuren open en dicht. De harde 'clang' die door het gebouw heenging was natuurlijk alleen maar harder toen er niet een boel toeristen doorheen liepen.

Na het indrukwekkende Alcatraz en drie uur van lopen en op mijn benen staan ging ik weer met de boot terug naar het vaste land. Daar ging ik wat rondlopen omdat Pier 39 er in de buurt was. Pier 39 was iets te druk voor mij. Echt te toeristich voor mij. Je kon er niet eens lopen zo druk was het. Daar hoef ik dus niet meer naar toe. Ik heb de zeeleeuwen gezien, ik heb de boot en onderzeeër uit WOII gezien en dat was het dan wel weer. Ik vond het niet zo boeiend in ieder geval.

Even wat rondgelopen en wat gegeten. En nu heb ik dus de locale delicatesse op: clam chowder. Een soort pittige soep. Wat er precies in zit weet ik niet. Maar ik ben niet zo'n soep persoon dus ik hoef het iig niet nog een keer. Het was wel ok, maar niet super lekker ofzo. Daarna moest ik nog even op de streetcar wachten en nu zit ik dus weer lekker op mijn hotel een beetje bij te komen.

Morgen koop ik een tweedagen ticket voor de hop on - hop off bus zodat ik echt wat van de stad kan zien. Lopen hier is echt onmogelijk met alle heuvels dus ik ga lekker met de bus. Morgen hoop ik ook de Golden Gate Bridge over te lopen. Dus hopelijk is het dan niet zo mistig als vandaag en kan ik goede foto's maken van alles.

Foto's van vandaag: http://s39.photobucket.com/albums/e163/maaikegoesUSA2008/San%20Fransisco/